- klekotać
- klekotać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, klekotaćoczę || klekotaćocę, klekotaćocze || klekotaćoce, klekotaćocz || klekotaćtaj {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o bocianie: kłapiąc dziobem, wydawać dźwięk, powtarzający się zazwyczaj kilka razy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Na łące klekotał bocian. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydawać dźwięk powstający przy uderzaniu o siebie twardych przedmiotów, o pracujących maszynach bądź ich częściach: terkotać, grzechotać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Klekotał stary kierat. Klekotała maszyna do szycia. Klekotał silnik auta. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mówić dużo, głośno, szybko; trajkotać, paplać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ciągle klekotała z sąsiadkami. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.